derde reisverslag

Hallo allemaal,

De eerste stagedag was aangebroken. Het was redelijk bewolkt, maar de regen bleef nog uit. Eenmaal aangekomen op onze stage begon het te regenen. Dat was voor ons niet een groot probleem, want wij als Nederlanders zijn dat wel gewend. Wij zaten te wachten op Jakes die de sleutel had van de kast waar het sportmateriaal ligt. We hadden om kwart voor 8 afgesproken en hij zou de kast voor ons openen zodat wij genoeg tijd hadden om de boel klaar te zetten. Daar was al het eerste probleem, hij was de sleutel vergeten. Daarnaast regende het: Volgens Jakes geen weer om gymles te geven. Wat een spannende eerste stage dag had moeten worden eindigde in een vrije dag.

Dinsdag ochtend werden we wakker om 06:30 met een stralenende zonneschijn. Vervolgens ontbijten en met volle moed weer richting stage. Rijdend naar de school hadden we nog een kort overleg over hoe ze de lessen goed gingen aanpakken. Rond 7.40 arriveerden we op de school. We hadden afgesproken dat Jakes ook vroeg op school zou zijn. Onze beste Jakes ,die buiten zijn afspraken echt een top vent is en veel doet voor de leerlingen na school qua sport, liet ons hier ook weer in de steek en kwam pas 8:10 aankakken. Vervolgens kwam hij met de mededeling dat hij de sleutel helemaal kwijt was geraakt. En daar stonden wij dan zonder materialen en met 60 springende leerlingen die klaar waren om de kick-off te krijgen. Jakes vertelde ons dat hij nu snel een nieuwe sleutel zou gaan laten maken in Jeffreys bay en dat wij die over 2 uur later wel zouden hebben. Zodoende zijn wij bezig gegaan met een paar petjes en verkeersspullen die ook gestald zijn in het hokje waar onze sportmateriaal liggen. Hiermee hebben wij de leerlingen vermaakt met enkele spelletjes die je zonder materiaal kon uitvoeren. Vervolgens hebben wij met elke klas stenen en glas verwijderd van het sportveld. Je wilt niet weten hoeveel glas en grote stenen aanwezig waren toen wij de leerlingen nog niet de taak hadden gegeven om alles op te zoeken.

Woensdag hebben we met met de lagere grades gewerkt. Hele leuke kinderen, maar we wisten dat hier natuurlijk een taalbarierre aanwezig was. Hier hebben wij op ingespeeld en zijn een dag van tevoren langs de leraren gegaan en hebben hen gevraagd of ze bij onze lessen aanwezig wilden zijn. Op deze manier kunnen we toch onze boodschap overbrengen. We hadden een timetable gemaakt voor onze eerste dagen en daar waren de leraren van op de hoogte. Na een redelijk begin, kwamen er rond 12.30 ineens 120 energieke leerlingen het veld opg estormd. Dit was niet helemaal de afspraak! De lerares dacht van, nou er zijn geen leerlingen op het veld dus kan ik wel deze hele kudde naar het veld sturen. Hierbij hebben wij maar op ingespeeld en een cat-mouse situatie neergezet waarbij we 110 leerlingen (muizen) naar de andere kant moesten laten rennen en 10 katten hadden uitgekozen om de muizen te pakken, deze gepakte muizen werden vervolgens katten. Dit verliep trouwens prima en we hebben vervolgens nog een zelf gezongen nummer gedanst, waarbij wij elke pauze en lessen door die leerlingen aan herinnerd worden! Gelukkig dat wij onze zang en danstalenten naar een dermate goed niveau hebben ontwikkeld in de loop der jaren ;).

Kijkend naar de situatie op school zie je echt dat wij het in Nederland echt niet slecht hebben. In Nederland hoor je leraren klagen, als zij meer dan 30 leerlingen in een klas hebben. Hier in Humansdorp zie je geen groepen kleiner dan 40 kinderen . Ook komen er regelmatig klassen met plus minus 60 kinderen per klas voorbij. De kinderen zitten in een lokaal wat totaal verschilt van lokalen in Nederland. Veel lokalen hebben geen deuren. De leerlingen zitten in het lokaal met 3 man aan een kleine tafel. We zien ook met regelmaat dat leraren de kinderen slaan met een soort van pijp. Hier schrik je natuurlijk wel van en wij hebben het er me een aantal leraren over gehad, dat wij hier totaal niet achter staan! Vaak houden wij de leraren ook voor de gek dat ze niet onderhand een paar tikken hadden moeten verkopen met de stok. Dit wordt door de ene wat beter opgevangen dan de ander! Ook vertellen we een aantal leraren dat het in onze ogen totaal niet nodig is om iemand te slaan. Er zijn wat ons betreft een aantal leraren die genoeg bagage hebben om zich niet tot dit strafmiddel te wenden. Op deze school is het erg gewoon...

Donderdag hebben wij een dag gespendeerd aan het verzinnen en het alvast een deel op papier zetten van onze sportdagen. Wij willen 2 grote sportdagen geven voor de onderbouw en de bovenbouw. Hier zal later meer bekend van worden gemaakt en hierbij zullen wij ook het ingezamelde geld besteden om een mooi evenement neer te zetten.
Vrijdag zijn wij naar PE (Port Elizabeth) op en neer gereden, om te kijken voor sportmateriaal. We hebben van de locals hier in Jeffrey’s bay te horen gekregen dat daar grote sportzaken aanwezig zijn. We zijn naar meerdere sportzaken geweest en hebben een inventarisatie gemaakt wat we precies konden gebruiken en hoe duur dit bij verschillende zaken was. Volgende week zullen wij een boel spullen gaan aanschaffen! Ook hebben wij in PE mensen aangesproken en gevraagd waar wij precies bepaalde sportmaterialen konden vinden. Hier zijn wij door verwezen naar bepaalde plekken waar wij in geen velden of wegen een sportzaak konden vinden. En het was een flinke zoektocht om uiteindelijk weer terug in het centrum van PE te komen. De enkele keren verkeerd te hebben gereden hebben ons gelukkig wel een prachtig beeld opgeleverd. We hadden even een korte stop genomen, waarbij Thomas dacht dat hij een dolfijn zag zwemmen in het water. Hier hebben wij onze auto even geparkeerd. We liepen vervolgens naar een soort van uitkijkpunt die ongeveer 50 meter ver in de zee was geplaatst. Daarbij kwamen wij een groep van wel 100 dolfijnen te zien van heel dichtbij. De dolfijnen zwommen rakeling twee zwemmers. Prachtig beeld om te zien!

We zijn het weekend ingegaan met een paar biertjes in het nogal rustige uitgaansleven in Jeffery’s Bay. Hier komen wij wel de meeste lugubere maar ook tevens interresante verhalen te horen van bepaalde stamgasten. Hierdoor wisten wij het toch wel tot in de late uurtjes vol te houden. Maar het lijkt wel alsof het we dag erna niet meer op te calevateren waren. Alsof wij een bepaalde leeftijd hebben bereikt dat als je een biertje te veel hebt genuttigd de volgende dag niet meer voor uit te branden bent. Laten we hopen dat dit het niet is en dat het door het heerlijke warme weer komt!

Na een rustige zaterdag hebben wij on zondag weer herpakt en zijn we begonnen met het maken van lessen die wij de maandag daarop zouden gaan geven. Hierbij hebben wij ook een schema gemaakt wat wij precies in die komende maanden nog willen gaan aanreiken op de Mzingisi school.

Maandag en dinsdag gingen de lessen stukken beter. De timetable werpt zijn vruchten af. Veel leerlingen kwamen netjes met sportkleren het veld op. Wel moet er als kanttekening bij gezet worden dat we alsnog veel klassen moesten ophalen, in tegenstelling met Nederland hebben klassen hier af en toe een free period. Dit is een volledig uur waarbij er geen docent beschikbaar is. Als de kinderen in een free period sportles hebben wordt dat door niemand gecommuniceerd. Vaak beginnen hun lessen een kwartier later. Zoals aangegeven gebruiken we voor de jongere groepen leraren om onze boodschap over te bregen. We merken dat er veel verschil tussen de kwaliteit van bepaalde leraren is. Bij de ene klas kunnen wij veel meer aanreiken, omdat de leraar het veel gestructureerder kan uitleggen dan de ander. Bij sommige leraren zijn we genoodzaakt om met pen en papier het een en ander uit te leggen. Hun engels is ook niet heel geweldig. De leerlingen weten nu wel goed hoe wij te werk willen gaan en stellen zich hier al beter op dan vorige week.

Woensdag was weer een dag om niet te vergeten. We draaiden in de ochtend en begin middag onze sportlessen. Wij kwamen in gesprek tijdens de pauze met een leraar en die vertelde dat hij vandaag een soccertoernooi had met 15 leerlingen van de school. Dit was een toernooi dat was georganiseerd voor teams van verschillene basisscholen in ommestreken. Hier wilde wij uiteraard wel supporten en waar nodig ook wel een helpende hand uitsteken. Ook waren wij van plan om te observeren hoe het daar in zijn werking zou gaan. Daarbij ook met een ALO-oog kijkend of wij hier nog de nodige dingen kunnen verbeteren in de resterende maanden. Nou dat bleek gelijk al bij de aankomst. De scheidsrechter was niet komen opdagen en dus werden wij gevraagd om de wedstrijden te fluiten. Prima, dat is geen probleem. Vervolgens vroegen wij aan aan de coödinator hoe hij de wedstrijden had verdeeld. Hij vertelde ons dat hij daar nog niet helemaal uit was. Echt ongelofelijk! Zo wij hebben het initiatief genomen en een schema snel in elkaar geflanst. Daarbij vroeg deze incapabele man aan Thomas of hij eventjes alle regels en afspraken aan de leerlingen wilde vertellen. Alles werd op ons geschoven. De prijsuitreiking, scheidsrechterrol en organisator ineen. We kwamen alleen om het voetbalteam van de Mzigisi school te supporteren! We zijn blij dat wij hier aanwezig zijn geweest anders was het voor de meeste leerlingen een saaie en ongeorganiseerde middag geweest.

Vanavond gaan wij maar weer eens naar de dichtsbijzijnde kroeg/lounge om een wedstrijd Champions league kijken, want dit kunnen we meestal niet thuis kijken i.v.m. televisierechten. Daarnaast komt er meestal ook wel een potje tafeltennis om de hoek kijken.
Bij deze willen we alvast de mensen onzettend bedanken die geld naar ons hebben overgemaakt! Hiervan hebben wij enkele sport materialen gekocht, maar de grote klapper komt dit weekend nog, waarbij veel materialen gaan aanschaffen in PE. We houden overigens nog wat geld over voor de sportdagen waar wij het geld ook hard nodig hebben. Zonder deze financiele steun konden wij echter de leerlingen niet zo goed op sportgebied helpen zoals wij dat nu wel kunnen doen!!! Bedankt!
Tot de volgende keer!

Thomas en Yoran